Wiele osób sięgając po wino ze sklepowej półki zwraca uwagę głównie na szczep winorośli i kraj pochodzenia. A czy zdarzyło Ci się, że dobrze znany merlot lub cabernet sauvignon za którymś razem smakował nieco inaczej? Bardzo prawdopodobne, że wybrałeś wtedy wino pochodzące z innego regionu, bowiem klimat, poziom nasłonecznienia i gleba mają olbrzymi wpływ na smak i aromat trunku. Z tą zależnością, wiąże się znane wśród znawców win, określenie terroir, którego wyjaśnienie znajdziesz poniżej. Proponujemy przygotować sobie lampkę pysznego wina i wgłębić się w nasz artykuł na temat charakterystyki win z różnych regionów.

Jeśli jesteś miłośnikiem wina albo chciałbyś kupić wyjątkowy trunek na prezent, z pewnością zastanawiasz się, gdzie najlepiej dokonać zakupu. Mamy do wyboru sklepy stacjonarne z alkoholami, sklepy spożywcze i supermarkety oraz sklepy internetowe z winami. Jakie są wady i zalety tych sklepów? I gdzie znaleźć można wino, które sprosta naszym oczekiwaniom?

Zarówno wina białe, wina czerwone jak i wina różowe, można obecnie bardzo łatwo zamówić online. Nie wymaga to żadnych specjalnych umiejętności, a jedynie urządzenia z podłączeniem do internetu. Co istotne, zrobisz to nawet bez wychodzenia z domu, ciesząc się wieloma zaletami, którymi nie mogą pochwalić się sklepy stacjonarne. Chcesz znać konkretne powody, dla których warto rozważyć zakup wina przez internet? Zachęcamy do zapoznania się z poniższym artykułem.

Tuż przed Świętami Bożego Narodzenia skupiamy się głównie na przyrządzaniu dań i pieczeniu ciast. Jednak podczas kolacji wigilijnej lub po świątecznym obiedzie chętnie sięgamy po lampkę ulubionego wina, która nie tylko podkreśli smak potraw, lecz również zrelaksuje nas po ciężkim okresie przygotowań. Jakie wino wybrać na tak szczególny wieczór? Czym się kierować przy zakupie? Na co zwrócić szczególną uwagę, aby zaserwować do posiłku znakomite wino?

Wino to znakomity pomysł na upominek świąteczny. Ten rodzaj trunku jest odpowiedni zarówno dla współmałżonka, jako dodatek do prezentu, jak i dla znajomego, z którym dawno nie było kontaktu. Taki podarunek jest nie tylko smaczny, ale także bardzo elegancki.

Wedle tradycji, każdą wyjątkową sytuację i okoliczność powinno się uczcić lampką szampana. To trunek niezastąpiony w sylwestrową noc, ale także w dniu wesela czy oświadczyn. Okazuje się jednak, że nie każdy musujący alkohol to szampan. A to nie wszystko! Tak naprawdę wielu z nas tak naprawdę nigdy nie miało okazji napić się prawdziwego szampana. Chcesz dowiedzieć się, jak to jest możliwe? Zapraszamy do lektury!

Spontaniczna impreza, a może randka niespodzianka? To tylko jedne z wielu okazji, na których obecność dobrego wina jest jak najbardziej wskazana. Jednak, co zrobić, gdy nie masz pod ręką korkociągu? Mamy na to sprawdzone sposoby - czytaj dalej, aby dowiedzieć się, jak otworzyć wino w każdej sytuacji!

Nie zapomnę tego początku w Marche, w środkowych Włoszech, dokąd udaliśmy się razem z bratem, mocno rozklekotanym Peugeotem boxerem. Wybór padł właśnie na ten mało znany region, bo Piemonty i Toskanie mieli już wszyscy, a Marche to była prawdziwa terra incognita, w dodatku, jak zaręczali nieliczni świadkowie, płynąca świetnym niedrogim winem.

Jak mantrę powtarzam, że z winem jest zupełnie jak w życiu, tylko w mikroskali. Wielu dziwi się, jak daję radę poruszać się w gąszczu nazw, etykiet, producentów, szczepów. Toż to istna książka telefoniczna. Po pierwsze więc - doświadczenie. Nic nie może go zastąpić; teoretyzowanie o winie, chociaż ważne, choć wprowadza porządek, samo w sobie nie ma wartości. Systematyzacja wymaga przecież tego co sytematyzowane - wymaga doświadczenia.

Alzacja ma w sobie ten niezwykły sznyt różnorodności budującej tożsamość. Francja i Niemcy to dwa kulturowe, językowe i mentalne światy, które zdają się wykluczać. Tam tworzą spójną rzeczywistość, jednym z jej fenomenów jest kuchnia i wino.

Chianti to ikona Włoch jak skuter, spaghetti i espresso.

Pozornie zgrzyta. Grzaniec to trochę profanacja. Pomijam wersje przemysłowe, produkowane w milionach butelek, na zasadzie chińskich zupek - wlewasz do garnka, podgrzewasz i gotowe.Nawet jeśli robimy grzańca sami, od podstaw, to wydaje się kłócić z całą opowieścią o winie jako świadku miejsca, który znaczony jest siedliskiem, tradycjami winiarskimi, rocznikiem. Gdy dodajesz miodu, goździków i owoców, to cała górnolotna narracja bierze w łeb.

Bywa tak, że wino zaskakuje, czaruje nieprzewidywalnością, nigdy nie męczy, nie wdzięczy się, nie wykoślawia swojego charakteru, nie gna za modami. Stoi w kieliszku bez makijażu:  jest, jakie jest, a jeśli rzeczywiście jest dobre, to przez samą swoją prawdziwość jest bardzo dobre.

Jeśli Włochy kształtem przypominają nogę, to Apulia sięga od obcasa do łydki – to samo gorące południe. Nie jest to jednak obszar jednorodny - o ile jego północ jest pagórkowata i odwołuje się w sposobie winifikacji do zwyczajów centralnych Włoch, o tyle południe („zadzidzie - zadzidzia”) to płaska jak stół równina, gdzie kultywuje się tradycje winiarskie sięgające czasów grecko-rzymskich.

Jeśli całe kulinarne świąteczne zamieszanie ma jakikolwiek sens. to wyłącznie ten, by bez słów powiedzieć, że jestem obok. Ludzie stworzyli  język pozaintelektualny, trafiający wprost, bez pojęć, jak muzyka. Pojęcia są tu wtórne, tak często brakuje przecież słów by wyrazić jak smakuje i jak bardzo nam zależy by innemu smakowało. Codziennie przychodzą do mnie ludzie, którzy proszą o pomoc w wyborze wina dla żony, męża, przyjaciół. Czasem wybór jest długi, z  uważnością zegarmistrza, wybredny. Niby banał ale jeśli o tym pomyśleć, to najpowszedniejsza, a w swojej powszedniości niezwykła ludzka miłość. Składnik, bez którego najlepiej zastawiony stół nie nakarmi, a najlepsza butelka wina mimo genialnej kompozycji będzie kakofonią.

Nie oszukujmy się: jest z tym pewien emocjonalny problem. Zresztą mamy powody, najpierw te śmiertelnie poważne, w drugiej kolejności równie mocno oddziałujące, kulturowe. Większość pokolenia „średniolatków” wychowała się przecież na kapitanie Klosie i Czterech Pancernych, a to, choćbyśmy nie wiem jak się starali, w głowie pozostaje. Możemy się zapierać, że Unia, że nowa rzeczywistość, świat bez granic, a Niemcy to już tak naprawdę ich zamerykanizowana liberalna wersja. A jednak. Jeśli dokonamy eksperymentu myślowego i wyobrazimy sobie, że syn przyprowadza na Wigilię Helgę spod Dortmundu a córka Heinricha z Hamburga, to będzie jednak inaczej, niż gdyby przyprowadzili Francescę z Florencji albo Jacquesa z Lyonu. Oczywiście to nie znaczy, że wyrzucimy Helgę i Heinricha na mróz, poczęstujemy ogonem od karpia, a zamiast kolęd zaczniemy rytmicznie nucić wojskowe marsze. Niemniej jednak, będzie inaczej.

Blaskiem młodości, tym co w niej pociąga i rozbraja, jest prawda. Fałsz u tych ze świeżą metryką (bo nie sposób nazwać ich młodymi) widać jak na dłoni. Ich pokręcenia, próby autokreacji, biją kiczem po oczach, najpierw irytują, potem męczą, na koniec śmieszą. Świetnym kompanem panującego obecnie słońca, krótkich rękawków i lnianych sukienek, są wina lekkie jak wspomniana garderoba. Mają dwie funkcje — najpierw ugasić pragnienie, po wtóre być towarzyszem swobodnych, leniwych ogrodowo-tarasowych spotkań. Być tłem, nie dominantą. Wpasować się w warzywno-owocowe menu. Zagrać do truskawki, czereśni i pomidorowej sałatki. Warunkiem realizacji założonych celów taktycznych jest właśnie młodość. W dodatku “mloda młodość”, ta bez stażu, którą definiowałem wyżej. Żadnej beczki, wysokich alkoholi, mocnej taniny, długiego leżakowania. 

Do białej najlepiej pasuje chrzan. Tarty i przyprawiony własnoręcznie. Nadto, dobry świeży chleb i masło. U mnie, w Poznaniu, robiło się z masła baranka, obsypany z jednej strony solą, z drugiej pieprzem, dawał pieczywu słono-pikantny, dla mnie właśnie wielkanocny, smak. Nadto i to najważniejsze, pasuje do białej  atmosfera poranka, kiedy wszystko młodnieje i dzieje się jakby na nowo. Dokładanie czegokolwiek do  idealnego, wydawałoby się, zestawu, trąci fochem, udziwnieniem i sileniem na oryginalność. Kaprysem nowomody, manifestem wielkanocnego postmodernizmu. Spróbujmy jednak spojrzeć na to inaczej. Czy herbata pasuje do białej? A kawa, woda? Gazowana? Tak wiem, wódka pasuje, tylko wódka o poranku to już taka postmoderna, że aż patologia. Pokombinujmy zatem z winem.

Lato w Polsce na pewno nie jest nudne. A to zabawi nas pyton grasujący nad Wisłą, a to Obcy wpadną na ten ziemski padół i w czynie społecznym popracują w polu, celebrytka naocznie uzasadni na plaży swoją celebryckość, a amerykańscy naukowcy wleją w nasze serca nadzieję, że zjadanie na czczo pęczka posiekanego koperku, to cud antidotum na pożerane kilogramami gofry i lody. A właściwie na to, co się w wyniku ich pożarcia odkłada tu i ówdzie.

Z winem jest jak w życiu, powtarzam to do znudzenia. Mamy tak zwane "ulubione piosenki" i "nasze bajki", których lubimy słuchać, po które sięgamy machinalnie, do których wracamy, z którymi znamy się jak łyse konie.

Mgle towarzyszy cisza, bo choć Piemont jest jednym z najzamożniejszych regionów Italii, to w apelacji Barolo po zbiorach, wiele miasteczek i wsi wygląda na opuszczone, jakby na jałowym biegu, w przedzimowej drzemce.